Jasper De Bie

Een kleine twee decennia geleden maakte ik voor het eerst kennis met College ten Doorn. Toen werd ik in eerste instantie vooral overweldigd door het middelbaar en z’n reilen en zeilen. Van één meester naar een vijftiental, steeds verhuizen van leslokaal, veel nieuwe gezichten en zo veel meer. Gelukkig stond daar, onder leiding van een klassenleraar, een leerkrachtenteam klaar om alles in goede banen te leiden. Op dat moment had ik totaal geen idee dat ik hier in de toekomst ook deel zou van uitmaken.

De jaren verstreken en ik leerde de school, de leerkrachten en mezelf beter kennen. Ook leerde ik de kleine dingen meer te appreciëren zoals het wederzijdse respect, de bespreekbaarheid van onderwerpen en wat ik zelf ook wel erg belangrijk vond: het vele groen op school.

Ik besloot om ook leerkracht te worden in de hoop dat ook ik een voorbeeld kon worden voor leerlingen, dat ik hun kon helpen in de zoektocht naar hun identiteit en dat ik hen iets kon bijleren.

Enkele interims later mocht ik beginnen op College ten Doorn. Terug naar mijn roots als het ware. Als leerkracht werd ik minstens even warm onthaald als toen (al was ik deze keer wel minder nerveus). Daarnaast zag de school er beter uit dan ooit! Zo zijn er heel wat gebouwen vernieuwd, is er overal een goede infrastructuur om les te geven en spatte het enthousiasme van het lerarenteam.

Ondanks de vele vernieuwingen, voelde het toch zo vertrouwd aan en werd er gelukkig ook geen afbreuk gedaan aan het vele groen op de campus. Want laat ons eerlijk zijn: wat is het fijn om in onze schooltuin te wandelen of even te pauzeren met de zon op je gezicht! In deze setting is het dus erg aangenaam om les te geven.

Kort samengevat: ik ben erg blij en dankbaar dat ik deel mag uitmaken van een warm lerarenteam met een hart voor de leerlingen en hun eigenheid.